Co to jest ?
Sód jest głównym kationem (jonem dodatnim) płynów pozakomórkowych, gdzie zwykle w połączeniu z anionem chlorku (jonem ujemnym) tworzy chlorek sodu (sól kuchenna). Sód nie występuje w naturze w stanie wolnym, ale łączy się z innymi pierwiastkami, tworząc sole.

Dlaczego to jest ważne?
Sód jest niezbędny do regulacji równowagi kwasowo-zasadowej i ciśnienia osmotycznego. Jego drugą główną rolą jest utrzymywanie potencjału błonowego w tkankach nerwowych i mięśniowych, ułatwiając w ten sposób generowanie i przekazywanie impulsów elektrycznych.

Role w ciele
Sód jest dystrybuowany w kościach (43%), płynie śródmiąższowym (29%) i osoczu (12%). Stężenie sodu (tj. chlorku sodu) we krwi wynosi około 0,9%. Głównym hormonem biorącym udział w równowadze sodu jest aldosteron, który jest uwalniany przez nadnercza w odpowiedzi na niskie stężenie sodu w osoczu. Aldosteron działa poprzez zwiększenie retencji sodu w nerkach. Wysoki poziom sodu w płynach pozakomórkowych odpowiada za tworzenie gradientu stężeń w błonach komórkowych. Sód przyciąga cząsteczki wody w roztworze, a wielkość uwodnionego jonu sodu zapobiega jego przechodzeniu przez błony komórkowe tak łatwo, jak inne jony, takie jak potas i chlor. Oznacza to, że przepuszczalność błony przez sód jest na ogół bardzo niska, ale gdy następuje chwilowa zmiana przepuszczalności błony, sód jest wprowadzany do komórki, co dramatycznie zmienia potencjał błony z ujemnego na dodatni. Ta zmiana – potencjał czynnościowy – odpowiada za aktywność nerwową. Nadmiar sodu w komórce jest następnie usuwany przez aktywny transport przez pompę sodową, która jest zależna od energii, co przywraca system do stanu spoczynku.