Co to jest ?
Wapń jest minerałem występującym w największej ilości u ssaków, w tym u psów i kotów, a także jednym z najważniejszych ze względu na jego istotne funkcje wewnątrzkomórkowe i zewnątrzkomórkowe, a także zapewnianie sztywności strukturalnej ciała. Większość wapnia w organizmie (99%) znajduje się w postaci fosforanu wapnia i jest magazynowana w kościach. Mała, ale żywotna część znajduje się we krwi. Wapń we krwi [1% całkowitego wapnia w organizmie] występuje w postaci wolnej zjonizowanej (iCa) [około 50%], związanej z białkami [40-45%] oraz w stanie skompleksowanym lub chelatowanym [5-10%].

Dlaczego to jest ważne?
Istotna rola wapnia wiąże się z jego kluczową rolą w wielu reakcjach enzymatycznych, takich jak krzepnięcie, jako cząsteczka sygnalizacji komórkowej, ligand transportu błony komórkowej, przewodnictwo nerwowe, przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe, skurcze mięśni, napięcie mięśni naczyniowe, wydzielanie hormonów, wzrost komórek i podział oraz do tworzenia kości.

Role w ciele
Jeśli chodzi o rolę strukturalną, podstawową rolą wapnia jest, w połączeniu z fosforem, tworzenie twardych struktur, takich jak kości i zęby. Niski poziom w diecie wiąże się zatem z poważnymi problemami z układem kostnym. Wapń (szczególnie w postaci zjonizowanej) bierze również udział w wielu kluczowych procesach wewnątrzkomórkowych i pozakomórkowych, takich jak krzepnięcie krwi, przekazywanie impulsów nerwowych, skurcze mięśni, utrzymywanie napięcia naczynioruchowego i sygnalizacja komórkowa. Poziom wapnia w osoczu krwi ma kluczowe znaczenie dla tych funkcji i jest pod ścisłą kontrolą homeostatyczną. Wchłanianie wapnia w diecie jest kontrolowane przez parathormon (PTH), który reguluje produkcję 1,25-dihydroksywitaminy D przez nerki. Witamina ta stymuluje wchłanianie wapnia z jelit, więc dzięki dokładnej kontroli jego produkcji, wchłanianie wapnia może być regulowane w górę przy niskim spożyciu i w dół przy dużym spożyciu.