„Składniki analityczne” to typowa analiza składników pokarmowych. W Europie należy zadeklarować typową (przybliżoną) analizę. Jest to typowy poziom składników odżywczych uzyskany na podstawie wyników analizy kilku próbek. Innymi słowy, typowa analiza podaje poziomy składników odżywczych znajdujących się w rzeczywistej żywności. W przypadku karmy dla psów i kotów obowiązkowe jest podanie następujących składników odżywczych:

Białko surowe
Surowe oleje i tłuszcze
Włókno surowe
Popiół surowy
Wilgotność

Deklaracja składników odżywczych, takich jak wapń, fosfor, sód, magnez (Minerałów) i inne składniki odżywczych jest opcjonalna.

My dodatkowo informujemy, ile jest: Bezazotowych związków wyciągowych (NFE), Energia metabolicznej,Omega-3, Omega-6 .

Jednak wszystkie składniki odżywcze muszą być zadeklarowane, na co my zwraca uwagę w postaci obrazu, ikony lub słów, np. informując, że żywność jest „wysoka lub bogata w składnik odżywczy”.
Dodatkowo w przypadku karmy dla zwierząt domowych istnieje odstępstwo, które zezwala na zastąpienie „białka surowego” przez „białko” oraz „surowe oleje i tłuszcze” na „zawartość tłuszczu ”.

Składniki analityczne

Bezazotowe związki wyciągowe to nic innego jak ekstrakt wolny od azotu.

Sprawdź gdzie występuje – Bezazotowe związki wyciągowe

Białko surowe wymienione na etykiecie karmy, jest miarą azotu w diecie.

Sprawdź gdzie występuje – Białko surowe

Czym jest energia?
Energia nie jest konkretnie składnikiem odżywczym, ale pochodzi z makroelementów znajdujących się w żywności (białko, tłuszcz i węglowodany). Energia w żywności jest zwykle rozpatrywana na 3 różnych poziomach.

Energia brutto (GE): Jest to całkowita (termiczna) energia w żywności uwalniana przez całkowite utlenianie. Chociaż pokarm może mieć wysoką zawartość GE, może być niestrawny, a zatem niedostępny dla zwierzęcia.
Energia strawna (DE): Jest to ilość energii, która jest trawiona i absorbowana przez zwierzę, a to jest równoważne GE minus straty kałowe. Nie wszystkie DE są dostępne dla zwierzęcia; część jest tracona z moczem, ponieważ energia jest metabolizowana przez tkanki i komórki.
Energia metaboliczna (ME): Jest to energia pokarmowa, która jest wykorzystywana przez tkanki i jest obliczana z DE minus straty energii z moczem. Jest to najbardziej znacząca miara energii pokarmowej, ponieważ reprezentuje energię, która jest naprawdę dostępna dla zwierzęcia.
Wyznaczoną jednostką energii w układzie SI jest dżul (J) z kilodżulami (kJ) lub kilokaloriami (kcal) w Stanach Zjednoczonych, stosowany w żywieniu zwierząt.

1 kaloria = 4,184 dżula
Dlaczego to jest ważne?
Energia jest potrzebna do wzrostu, ciąży, laktacji i aktywności fizycznej. Energia dostarczana w postaci białka, tłuszczu lub węglowodanów zostanie ostatecznie wykorzystana do produkcji adenozynotrójfosforanu (ATP) w cyklu kwasów trójkarboksylowych (TCA). ATP jest następnie wykorzystywane jako metaboliczne „paliwo” wspierające normalne działanie komórki.

Role w ciele
Wydatek energetyczny i zapotrzebowanie na pobór zależy od:

Podstawowa przemiana materii (BMR) – energia potrzebna do normalnych funkcji fizjologicznych na czczo, w środowisku termoneutralnym
poziom aktywności-normalna aktywność fizyczna i ćwiczenia
termogeneza dietetyczna – energia zużywana podczas trawienia i przyswajania pokarmu
termogeneza adaptacyjna – energia potrzebna do utrzymania temperatury ciała w zimnych środowiskach
W środowisku termoneutralnym BMR odpowiada za około 60% całkowitego dziennego wydatku energetycznego zwierzęcia, podczas gdy normalna aktywność wynosi 30%, a termogeneza dietetyczna odpowiada za 10% zużycia energii. Wydatek energetyczny na adaptacyjną termogenezę zmienia się w zależności od temperatury, wilgotności i grubości powłoki.

Spoczynkowe zapotrzebowanie na energię (RER) odpowiada zarówno za BMR, jak i termogenezę diety. RER jest określany na podstawie beztłuszczowej masy ciała, ale może się różnić w zależności od wieku, rasy, płci, statusu kastracji i obecności choroby.

Zarówno dla psów, jak i kotów, RER można obliczyć za pomocą równań wykładniczych opartych na masie ciała za pomocą (70*BW kg 0,75). Wiele czynników może wpływać na dzienne zapotrzebowanie na energię, takie jak rasa, status reprodukcyjny lub nijaki, poziom aktywności (np. siedzący tryb życia vs pies pracujący) i środowisko (np. w pomieszczeniu vs na zewnątrz, hodowla/hodowla vs dom) i poleganie na opublikowane równania zapotrzebowania na energię do konserwacji (MER) mogą być problematyczne, jeśli te warianty nie zostaną uwzględnione. Normalna zmienność MER u kotów może wynosić od 29 do 85.5 kcal / BW kg 0,75 i psów może wynosić od 54 do 5-441.1 kcal / BW kg 0,75. Należy zauważyć, że zarówno u psów, jak i kotów dzienne wartości MER mogą w rzeczywistości spaść poniżej obliczonego RER opartego wyłącznie na masie ciała. Tkanka tłuszczowa jest mniej aktywna metabolicznie niż mięśnie i otyłe psy, a koty będą miały niższy niż oczekiwany RER na podstawie samych pomiarów masy ciała. Większe koty (>5,5 kg) mają mniejsze zapotrzebowanie na energię metaboliczną w przeliczeniu na kilogram niż koty szczupłe lub o „normalnej” wadze. W badaniu metaanalizy zapotrzebowania energetycznego dorosłych kotów MER najlepiej reprezentował równanie 77,7 * BW kg 0,711.

Poziom aktywności ma najbardziej znaczący wpływ na zapotrzebowanie energetyczne psów, przy czym nieaktywne psy mają mniejsze zapotrzebowanie na energię metaboliczną w przeliczeniu na kilogram niż psy sportowe lub pracujące. W jednym przekrojowym badaniu właścicieli, zwierząt domowych w Australii i Stanach Zjednoczonych, tylko 60% właścicieli psów zgłaszało regularne wyprowadzanie psów, a 40% w ogóle nie chodziło na spacer. Średni poziom aktywności osób, które regularnie spacerowały, wynosił cztery 40-minutowe spacery tygodniowo. W niedawnej metaanalizie psy domowe o najniższym poziomie aktywności (odpoczynku) miały zapotrzebowanie na energię 95*BW kg 0,75.

Wymagania energetyczne dla różnych etapów życia:
Wzrost:
Zapotrzebowanie energetyczne nowo narodzonych szczeniąt i kociąt szacuje się odpowiednio na 25 kcal/100g BW i 20-25 kcal/100g BW do czasu odstawienia od matki. Po odsadzeniu szczenięta i kocięta powinny być karmione około 2*MER, aż osiągną 40-50% oczekiwanej masy dorosłego, należy ją zmniejszyć do 1,6*MER, aż do osiągnięcia 80% oczekiwanej masy dorosłego, a następnie dalej zmniejszyć do 1,2* MER, dopóki nie dorosną. W okresie dojrzałości spożycie pokarmu należy dostosować, aby utrzymać optymalną kondycję organizmu. Tempo wzrostu i czas dojścia do każdej zmiany zależy od rasy i indywidualnych wymagań.
Ciąża:
Psy: Większość przyrostu masy ciała płodu następuje po 40. dniu ciąży. Do tego czasu wymagania energetyczne matki nie zmieniają się znacząco. Po 40 dniu wzrasta zapotrzebowanie na energię i suki powinny mieć swobodny dostęp do karmy.
Koty: Zapotrzebowanie na energię u matek nie zmienia się znacząco w czasie ciąży, ale w okresie laktacji tracą one 40-50% masy ciała. W drugiej połowie ciąży matek należy podawać 140 * mc kg 0,67 w oczekiwaniu na to utratę wagi skrajne.
Laktacja:
Psy: Zwykle trwa od 6 do 8 tygodni, a zapotrzebowanie na energię zależy od wielkości miotu i rasy. Szczyt laktacji występuje około 4 tygodnia po porodzie, kiedy zwykle rozpoczyna się odstawienie od piersi. Zapotrzebowanie energetyczne na produkcję mleka szacuje się na 24 kcal/ mc. kg suki na szczenię dla miotów po 1-4 szczeniąt; i 12 kcal / BW kg od jednej suki szczeniaka dodatkowych szczeniąt IE 5 lub więcej. Zapotrzebowanie na energię do podtrzymania laktacji dodaje się do matczynego MER.
Koty: Zwykle trwa 7-9 tygodni. Matki doświadczają utraty netto masy ciała podczas laktacji i powinny być karmione 2*MER.
Sportowcy:
Psy: Pobór energii powinien być dostosowany do środowiska i kondycji i będzie się zmieniać w zależności od aktywności. Wyścigowe psy zaprzęgowe mogą mieć dzienne zapotrzebowanie na energię na poziomie 6-10*MER w zależności od temperatury, wagi paczki i pokonanego dystansu; podczas gdy chart wyścigowy (wyścigi sprinterskie) może mieć dzienne zapotrzebowanie na 2*MER podczas treningu i wyścigów.
Kastracja:
Kastracja może wpływać na zapotrzebowanie na energię z powodu zmian aktywności i/lub poziomów greliny w odpowiedzi na zmiany stężenia hormonów płciowych.
Wiek:
Wydajność trawienia spada wraz z wiekiem, a starsze psy i koty mogą potrzebować zwiększenia spożycia energii, aby zrównoważyć zmiany w wydajności trawienia i utrzymać optymalną wagę ciała.
Konsekwencje niedoboru energii
Niewystarczające spożycie energii powoduje słaby wzrost (szczenięta i kocięta), letarg, osłabienie, upośledzenie funkcji odpornościowych i słabą wydajność (zarówno reprodukcyjną, jak i sportową). Całkowity głód skutkuje utratą tkanki tłuszczowej oraz utratą beztłuszczowej masy ciała i zanikiem narządów wewnętrznych. Komercyjne karmy dla psów i kotów są zaprojektowane tak, aby zapewnić kompletne i zbilansowane żywienie w celu utrzymania optymalnej masy ciała. Niedożywienie energią z komercyjnej karmy dla psów lub kotów może również skutkować niedostatecznym przyjmowaniem wszystkich innych niezbędnych składników odżywczych.

Toksyczność
Nadmierne spożycie energii nie jest toksyczne, chociaż długotrwałe nadmierne spożycie może powodować otyłość i związane z nią zagrożenia dla zdrowia. Otyłość wiąże się ze zwiększonym ryzykiem cukrzycy u kotów, u rosnących szczeniąt może powodować nieprawidłowości w rozwoju szkieletu, a także może pogorszyć objawy kliniczne choroby ortopedycznej i skrócić długość życia u dorosłych psów.

Źródła dietetyczne
Pokarmy różnią się ilością energii, a jest to przede wszystkim funkcja ilości wilgoci, strawności oraz ilości i proporcji makroskładników. Badania strawności (tj. żywienia) są najdokładniejszym sposobem określenia „dostępnej” zawartości energii w pożywieniu, ale badania te są drogie i wymagają wykorzystania zwierząt laboratoryjnych. Wiele firm produkujących karmę dla zwierząt domowych nie ma środków na prowadzenie badań strawności i zamiast tego stosuje równania prognostyczne. Istnieją różne równania prognostyczne dla karmy dla zwierząt domowych i karmy dla ludzi, co częściowo odzwierciedla różnice w strawności tych pokarmów. Zazwyczaj w przypadku wysoce strawnych pokarmów dla ludzi, takich jak pierś z kurczaka, jajka, ryż lub oleje, czynniki „Atwater” [białko (4 kcal na gram), tłuszcz (9 kcal na gram) i węglowodany (4 kcal na gram)] można wykorzystać do obliczenia wartości energetycznej.

Do szacowania wartości energetycznej produkowanej karmy dla zwierząt domowych powszechnie stosuje się dwa różne podejścia. W karmach dla zwierząt domowych stosuje się zmodyfikowane współczynniki Atwater wynoszące 3,5 kcal na gram białka, 8,5 kcal na gram tłuszczu i 3,5 kcal na gram węglowodanów. Chociaż to równanie jest matematycznie proste, ma ograniczenia, ponieważ może zaniżać lub przeszacowywać pokarmy, których strawność jest niższa lub wyższa od „przeciętnej”.

Opracowano alternatywne, ale bardziej złożone równanie, które uwzględnia różnice w strawności i wydaje się, że pozwala ono lepiej oszacować „dostępną” zawartość energii w pożywieniu.

Krok 1: Oblicz zawartość węglowodanów (NFE): Węglowodany (NFE; g/100g)) = 100 – (Wilgotność + Białko + Tłuszcz + Popiół + Włókno surowe)
Krok 2: Oblicz zawartość energii brutto (GE) w żywności: GE (kcal/100g) = (5,7 x białko) + (9,4 x tłuszcz) + (4,1 x [NFE + włókno surowe])
Krok 3: oblicz procentową strawność karmy (istnieją różne równania dla karmy dla kotów i psów)
Kot: % strawności energii = 87,9 – (0,88 x CF x 100/[100- % wilgoci])
Pies: % strawności energii = 91,2 – (1,43 x CF x 100/[100- % wilgoci])
Krok 4: Oblicz zawartość DE: DE = GE (z kroku 2) x % strawności energii (z kroku 3)/100
Krok 5: oblicz zawartość ME (istnieją różne równania dla karmy dla kotów i psów)
Kot: ME (kcal/100g) = DE (z kroku 4) – (0,77 x białko g)
Pies: ME (kcal/100g) = DE (z kroku 4) – (1,04 x białko g)
Klucz:

GE = energia brutto
DE = energia strawna
ME = energia metaboliczna
CF = surowe włókno
NFE = ekstrakt wolny od azotu

Specyficzny wkład energetyczny komercyjnej karmy dla zwierząt domowych na podstawie karmienia będzie również zależeć od poziomu wilgotności w diecie:

Sucha karma (wilgotność <14%) dostarcza od 330 do 380+ kcal na 100g; Półwilgotny (wilgotność >14% i <60%) zapewnia od 250 do 350+ kcal na 100g; Mokra karma (>60% wilgoci) zazwyczaj dostarcza 80-100+ kcal na 100 g.
Ponieważ tłuszcz zapewnia większą część energii w porównaniu z białkiem i węglowodanami, diety o wyższym poziomie tłuszczu dostarczą więcej energii na 100 g po spożyciu. Wkład energetyczny całkowitego błonnika pokarmowego jest znikomy dla psów i kotów, jednak włączenie wysokiego poziomu błonnika pokarmowego, zwłaszcza nierozpuszczalnego, niefermentującego błonnika, zwiększy objętość pożywienia przy jednoczesnym zmniejszeniu zawartości energii.

Diagnozowanie niedoboru energii
Najczęściej określane na podstawie badania fizykalnego i oceny kondycji ciała. Psy i koty z niewystarczającym spożyciem energii mogą mieć uogólnioną sarkopenię nawet w obecności nadmiernej otyłości. Najdokładniejszym sposobem odróżnienia utraty wagi z powodu niewystarczającego spożycia energii od choroby podstawowej jest porównanie rzeczywistego i oczekiwanego dziennego zapotrzebowania na energię.

Sprawdź tabele pod każdym opisem karmy, pokazuje zbliżone zapotrzebowanie na karmę, ale trzeba mimo wszystko uwzględnić wyżej wymienione.

Energia metaboliczna

Co to są kwasy tłuszczowe Omega-3 ?
Kwasy tłuszczowe omega-3 to rodzina wielonienasyconych węglowodorów o prostym łańcuchu, które mają podwójne wiązanie w trzecim wiązaniu węgiel-węgiel (n-3), licząc od metylowego końca cząsteczki. Tylko rośliny mają zdolność dodawania wiązań podwójnych w pozycji n-3. Spekuluje się, że kwasy tłuszczowe należące do rodziny n-3, a konkretnie kwas alfa-linolenowy i kwas dokozaheksaenowy, wykazują aktywność niezbędnych kwasów tłuszczowych u psów i kotów.

Kwas alfa-linolenowy (ALA) to 18-węglowy łańcuch z podwójnymi wiązaniami w pozycjach n-3, n-6 i n-9 (zapisany jako 18:3n-3), który akumulował się w fosfolipidach skóry; kwas dokozaheksaenowy (DHA) to 22-węglowy łańcuch z wiązaniami podwójnymi w pozycjach n-3, n-6, n-9, n-12, n-15, n-18 (zapisany jako 18:6n- 3) która gromadzi się w siatkówce podczas wzrostu i rozwoju. Kwas alfa-linolenowy ulega wstępnej desaturacji pod wpływem wątrobowej ?-6 desaturazy, a następnie elongacji i kolejnej desaturacji, tworząc kwas eikozapentaenowy (EPA; 20: 5n-3). Psy mają zdolność przekształcania niewielkich ilości ALA w EPA i wykazano, że suplementacja ALA w diecie zwiększa poziom EPA w osoczu u psów; jest mało prawdopodobne, aby koty syntetyzowały znaczne ilości EPA z ALA, biorąc pod uwagę ich ograniczoną aktywność wątrobowego enzymu ?-6 desaturazy. Kwas eikozapentaenowy ulega dalszemu wydłużaniu do kwasu dokozapentaenowego (DPA), który jest uwalniany do krążenia i wchłaniany przez siatkówkę i mózg, gdzie jest przekształcany w kwas dokozaheksaenowy (DHA).

Dlaczego są ważne?
Kwas alfa-linolenowy działa w połączeniu z kwasem linolowym (LA), aby pomóc w utrzymaniu jakości skóry i sierści; EPA jest włączony do dwuwarstwy lipidowej błon komórkowych wraz z kwasem arachidonowym (AA) i może tłumić reakcje zapalne; DHA jest warunkowo niezbędny do prawidłowego rozwoju mózgu i siatkówki u szczeniąt i kociąt.

Kwasy tłuszczowe omega-6 i omega-3 konkurują ze sobą o te same enzymy metaboliczne, a stosunek kwasów omega-6 do omega-3, a także całkowita ilość każdego wielonienasyconego kwasu tłuszczowego jest ważnym czynnikiem podczas oceny równowagi żywieniowej lub podczas próby modyfikacji stężeń tych składników odżywczych w celu zarządzania zdrowiem i chorobami.

Role w ciele
Skóra i sierść: Keratynocyty naskórka wydzielają u psów i kotów wzbogacony w LA fosfolipid, ceramid, który zwiększa spójność komórek i tworzy skuteczną barierę wodną. Zwiększone spożycie ALA może osłabić konwersję LA do AA, pozwalając na włączenie większej ilości LA do ceramidu. Dla optymalnego zdrowia skóry i sierści zaproponowano proporcje LA:ALA od 2,6:1 do 26:1.
Zapalenie: kwas eikozapentaenowy jest wbudowywany w błonę komórkową i konkuruje z AA o enzymy cyklooksygenazy (COX) i lipooksygenazy (LOX). Zapalne eikozanoidy wytwarzane z EPA (prostaglandyny serii 3, prostacykliny i tromboksany oraz leukotrieny serii 5) są mniej prozapalne niż te wytwarzane z metabolizmu AA. Chociaż nie jest uważany za niezbędny kwas tłuszczowy, zwiększone spożycie EPA w połączeniu ze zmniejszeniem spożycia AA zostało zasugerowane jako pomoc w leczeniu stanów zapalnych, takich jak alergiczne zapalenie skóry, zapalenie nerek i choroba zwyrodnieniowa stawów u psów. Wykazano również, że suplementacja EPA jest korzystna u starszych zdrowych psów, a także u osób z chorobami serca. Suplementacja wyższymi poziomami EPA u osób poddawanych leczeniu raka może również skutkować obniżeniem poziomu krążącej IL-6 oraz poprawą beztłuszczowej masy ciała i apetytu. Ten specyficzny wpływ EPA na beztłuszczową masę ciała i apetyt nie był badany u psów i kotów, ale suplementacja EPA może być korzystna w zmniejszaniu stanu zapalnego wtórnego do radioterapii u psów z guzami nosa. Dodatkowo psy z chłoniakiem (stadium 3a) miał poprawę krótkoterminowego przeżycia, gdy był karmiony dietą uzupełnioną EPA i DHA, wśród innych modyfikacji składników odżywczych. Efektów tych nie wykazano u kotów ani u psów z innymi rodzajami raka.
Wzrost: kwas dokozapentaenowy jest wychwytywany przez tkanki mózgu i siatkówki, gdzie jest przekształcany w DHA. Kwas dokozaheksaenowy jest wbudowywany do pręcików siatkówki i tkanki mózgowej i jest warunkowo niezbędny do prawidłowego rozwoju mózgu i siatkówki.

Rola kwasów omega-3 w organizmie
EPA i AA konkurują o enzymy COX i LOX.

Konsekwencje niedoboru Omega-3
Wzrost: szczenięta karmione dietą z niedoborem DHA będą rosły normalnie, ale wykażą słabą reakcję na wyuczone zachowanie i testy ostrości wzroku w porównaniu ze szczeniętami karmionymi dietą wzbogaconą w DHA. Kocięta karmione dietami z niedoborem DHA w okresie ciąży i laktacji również mają słaby rozwój siatkówki i wzroku.
Utrzymanie dorosłych: Objawy kliniczne niedoboru ALA u dorosłych psów i kotów są podobne do niedoboru LA (tj. łojotokowego zapalenia skóry), ale są stosunkowo łagodne i łatwe do przeoczenia.

Sprawdź gdzie występuje – Omega – 3

Sprawdź gdzie występuje – Omega – 6

Popiół to termin używany do określenia materiału nieorganicznego pozostałego po spaleniu materiału organicznego. Należy pamiętać, że nie oznacza to dodania popiołu do żywności. Dozwolone jest również nazywanie „popiołem”, „pozostałością spopieloną” lub „materiałem nieorganicznym”. CDN.

Sprawdź gdzie występuje – Popiół surowy

Są to tłuszcze nierozpuszczalne w wodzie a w eterze dwuetylowym i eterze naftowym.

Sprawdź gdzie występuje – Tłuszcz surowy

Włóknem surowym nazywamy frakcje ścian komórkowych roślin, które są zbudowane z celulozy, hemicelulozy i ligniny.

Sprawdź gdzie występuje – Włókno surowe