Aminokwasy są składnikami strukturalnymi białek we wszystkich roślinach, zwierzętach i grzybach. Aminokwasy są uważane za niezbędne (niezbędne) lub zbędne (niekonieczne).
Niezbędne aminokwasy to te, które są wymagane w postaci wstępnie wytworzonej w diecie, ponieważ zwierzę albo nie ma szlaku metabolicznego do syntezy danego aminokwasu, albo nie jest w stanie wytworzyć wystarczających ilości do wzrostu i normalnych funkcji fizjologicznych/biochemicznych.
Nieistotne aminokwasy to te, które mogą być wytwarzane endogenne z dostępnych źródeł azotu i węgla.
Aminokwasy które mogą występować w naszych karmach Lizyna, Metionina , Tauryna .
Co to jest lizyna?
Jest niezbędnym aminokwasem i jest zaliczana do aminokwasów ketogennych i zawiera długi, dodatnio naładowany łańcuch boczny. Lizyna pokarmowa jest wchłaniana przez transporter dwuzasadowych aminokwasów w jelicie cienkim (szczególnie w jelicie czczym), a z osocza jest aktywnie wchłaniana ponownie w kanaliku proksymalnym nerki.
Dlaczego to jest ważne?
Lizyna i związki zawierające lizynę, takie jak hydroksylizyna występująca w kolagenie; odgrywają ważną rolę w strukturze drugorzędowej białek; dodatnio naładowany łańcuch boczny jest używany do wiązania z innymi cząsteczkami, takimi jak DNA podczas replikacji; a acetylacja lizyny również odgrywa rolę w regulacji metabolizmu komórkowego. Odziedziczone defekty transportera dla aminokwasów dwuzasadowych mogą skutkować słabą absorpcją lizyny (jak również innych aminokwasów dwuzasadowych cystyną, ornityną i argininą) z błony śluzowej jelita oraz słabą reabsorpcją lizyny osocza w kanalikach nerkowych.
Role w ciele
Odgrywa kluczową rolę w określaniu struktury drugorzędowej białek. Jest prekursorem hydroksylizyny, kluczowego składnika kolagenu, oraz karnityny, która odgrywa ważną rolę w metabolizmie energetycznym, transportując kwasy tłuszczowe do mitochondriów.
Sprawdź gdzie występuje – Lizyna
Co to jest metionina i cysteina?
Metionina i cysteina to aminokwasy zawierające siarkę. Cysteina jest syntetyzowana endogenne z metioniny, a produkcja cysteiny odpowiada w przybliżeniu za połowę zapotrzebowania na metioninę w diecie. W tym szlaku metionina jest przekształcana w homocysteinę, która z kolei przekazuje grupę siarkową serynie (nieistotny aminokwas), aby ostatecznie utworzyć cysteinę. Chociaż metionina, ale nie cysteina, jest uważana za niezbędny aminokwas, dodatek cysteiny w diecie „oszczędza” i zmniejsza metaboliczne zapotrzebowanie na metioninę.
Metionina jest aminokwasem obojętnym, podczas gdy cysteina jest zasadowa; zarówno metionina, jak i cysteina są glukoneogenne. Cysteina łatwo reaguje ze sobą i innymi tiolami (tj. związkami zawierającymi siarkę), a cystyna powstaje z wiązania dwusiarczkowego między dwiema cząsteczkami cysteiny. Większość cysteiny w osoczu znajduje się w rzeczywistości jako cystyna.
Metionina pokarmowy jest pochłaniana przez transporter obojętnego aminokwasu w jelicie cienkim (szczególnie jelicie czczym) i metioniny w osoczu aktywnie reabsorbowany w kanaliku proksymalnym z nerki; Cysteina i cystyna pochodząca z pożywienia są wchłaniane w jelicie cienkim i aktywnie ponownie wchłaniane w kanaliku proksymalnym nerki za pośrednictwem transportera dwuzasadowych aminokwasów.
Dlaczego są ważne?
Zarówno metionina, jak i cysteina są włączone do białka strukturalnego i są niezbędne do prawidłowego wzrostu. Siarkowe łańcuchy boczne pomagają stabilizować drugorzędowe i trzeciorzędowe struktury białkowe. Metionina wchodzi w skład koenzymu S-adenozylometioniny, który wpływa i reguluje aktywność szeregu procesów replikacji enzymatycznej i komórkowej.
Odziedziczone defekty transportera dla aminokwasów dwuzasadowych mogą skutkować słabą absorpcją cyst(e)iny (jak również innych aminokwasów dwuzasadowych lizyny, ornityny i argininy) z błony śluzowej jelit oraz słabej reabsorpcji w kanalikach nerkowych. W przeciwieństwie do lizyny, ornityny i argininy cystyna nie jest rozpuszczalna w moczu i łatwo tworzy kryształy i kamienie. Cystynurię i związane z nią bolesne oddawanie moczu oraz niedrożność dróg moczowych z powodu kamicy cystynowej opisano u nowofundlandów, buldogów angielskich i jamników. Zwiększone spożycie DL-metioniny (zarówno w diecie, jak i jako suplement) było stosowane w leczeniu sterylnych krystalurii struwitowych i kamicy moczowej. Utlenianie siarki zawartej w diecie zwiększa wydalanie z moczem amonu (NH 4 +), powodując bardziej kwaśne pH moczu.
Role w ciele
Metionina jest częścią koenzymu s-adenozylo metioniny, który poprzez swoją zdolność do przenoszenia i metylowania innych substratów jest w stanie modyfikować aktywność szeregu różnych procesów metabolicznych, w tym kwasów nukleinowych, białek, lipidów i metabolitów wtórnych); jest także składnikiem białka i prekursorem cysteiny.
Cysteina łatwo tworzy wiązania siarczkowe z innymi grupami tiolowymi stabilizującymi strukturę drugorzędową i trzeciorzędową w białkach, takich jak włosy, glutation i insulina; i działa jako dawca siarki dla choliny, niezbędnego składnika odżywczego podobnego do witamin. Cysteina jest prekursorem tauryny u psów, jednak koty mają niską aktywność wątrobowej dioksygenazy cysteinowej i dekarboksylazy sulfinianowej cysteiny (dwóch kluczowych enzymów w konwersji cysteiny do tauryny) i wymagają w diecie preformowanego źródła tauryny. Cysteina jest także prekursorem kotliny, feromonu moczu wytwarzanego przez koty, który nadaje moczowi kota charakterystyczny aromat.
Co to jest tauryna?
Tauryna (kwas 2-aminoetanosulfonowy) to naturalnie występujący kwas sulfonowy wytwarzany w wątrobie jako końcowy produkt metabolizmu cysteiny . Tauryna nie jest włączana do białek, ale jest wolna w tkankach zwierzęcych; najwyższe stężenia występują w mózgu , sercu i szkieletowych mięśni . Chociaż powszechnie określany jako aminokwas, nie zawiera grupy karboksylowej i nie jest klasyfikowany jako prawdziwy aminokwas. Psy potrafią syntetyzować taurynę z prekursorów diety i zazwyczaj są w stanie wytwarzać ilości wystarczające do zaspokojenia codziennych potrzeb. Koty nie są w stanie wyprodukować odpowiedniej ilości tauryny, aby zaspokoić zapotrzebowanie, dlatego w diecie wymagana jest wstępnie przygotowana tauryna.
Dlaczego to jest ważne?
Znaczenie tauryny wiąże się z jej rolą w wielu różnych układach narządów, zwłaszcza w mózgu i sercu. Niedobór skutkuje poważnymi, a czasem nieodwracalnymi stanami. Dlatego ważne jest, aby rozumieć, w jaki sposób zwierzęta mogą rozwijać się z niedoborami i być świadomym strategii unikania lub leczenia niedoborów.
Role w ciele
Tauryna jest używana do sprzęgania kwasów żółciowych w sole żółciowe zarówno u psów, jak i kotów. Koty używają tauryny tylko do tworzenia soli żółciowych, podczas gdy psy są w stanie sprzęgać kwasy żółciowe z tauryną lub glicyną, w zależności od dostępności jednego z aminokwasów. Koty nie są w stanie zmienić koniugacji na glicynę, podobnie jak psy i inne gatunki, i mają bezwzględną utratę tauryny w kale. Sole żółciowe są rozprzęgane w świetle jelita przez bakterie, a rozprzęgnięte kwasy żółciowe wracają do wątroby przez krążenie jelitowo-wątrobowe. Tauryna jest następnie albo wchłaniana przez enterocyty, wydalana z kałem, albo dalej wykorzystywana przez bakterie jelitowe.
Tauryna odgrywa również rolę w prawidłowej funkcji siatkówki i mięśnia sercowego, osmoregulacji, agregacji płytek krwi, modulacji przepływu wapnia w komórkach, reprodukcji i odpowiedzi immunologicznej.
Istnieją trzy ustalone zespoły kliniczne związane z niedoborem tauryny:
Centralne zwyrodnienie siatkówki kota (FCRD)
Kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM)
Niewydolność reprodukcyjna.
Sprawdź gdzie występuje – Tauryna
Składniki Karmy Bezzbożowej
